Imaibell's Story
Imaibell (28) werkt als beleidsmedewerker Toezicht, Jurist & Veiligheid bij het Ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap. Imaibell heeft Bestuurskunde/ overheidsmanagement gestudeerd. In haar vrije tijd bokst ze graag.
​
Imaibell is slechtziend. Haar visuele beperking kan haar echt frustreren op de momenten dat ze niet weet waar ze is of hoe ze zich kan oriënteren. Toen ze begon met studeren reisde ze met het openbaar vervoer. En zodra ze het oriëntatiepunt kwijt was, om bijvoorbeeld naar de bus of naar de metro te lopen, raakte ze enorm gefrustreerd omdat ze niet wist waar ze heen moest. En wat het nog frustrerender maakte was dat ze op zo een moment ook niet kon inschatten hoe dichtbij iemand stond om hulp aan te vragen. Een ander voorbeeld was op de opleiding. Als je het gebouw nog niet kent heb je ook geen idee waar de toiletten zijn laat staan hoe je er moet komen. Je kent niemand en je moet toch iemand om hulp vragen.
​
​Het feit dat je je in het verkeer of in een openbare ruimte niet zelfstandig kan oriënteren, is volgens haar een van de meest frustrerende dingen voor iemand met een visuele beperking. Ook al is er hulp in de buurt, het ongemak wat je daar elke keer weer ervaart, dat komt steeds weer terug.
Het zou echt helpen als dit soort dingen beter worden geregeld voor blinden en slechtzienden, er wordt nog steeds te weinig echt nagedacht over het inrichten van de openbare ruimte, zoals dat er in parken vrijwel nooit geleidelijnen worden aangelegd zodat het ook toegankelijk is voor iemand die het niet of weinig kan zien. En zo is het in de digitale wereld. Websites die vaak niet toegankelijk zijn waardoor het voor slechtzienden echt ingewikkeld is om administratieve handelingen uit te voeren op ontoegankelijke overheidswebsites.
Tegenwoordig wordt daar wel goed over nagedacht omdat het moet maar het is nog steeds een probleem dat zich voordoet. Zo ook de onleesbare etiketten op producten die voor ziende mensen als lastig zijn. Het zou beter zijn als er etiketten in grotere letters of in braille zou zijn. Op medicijnverpakkingen staat vaak braille maar dan wordt er een sticker overheen geplakt waardoor je er helemaal niks meer aan hebt. Dit heeft er wel toe geleid dat ik automatisch op zoek ga naar alternatieven en goed vanuit verschillende perspectieven naar een probleem kan kijken. Imaibell is er trots op dat ze meer ruimte en initiatief heeft genomen om zowel op werk als in vrije tijd te spreken over maatschappelijke onderwerpen die ze belangrijk vindt.
Een belangrijke boodschap om mee te geven is dat inclusie niet iets is van alleen de overheid maar van ons allemaal.
​
© Photografie door Frauke van Lierop
