Maartje (34) heeft haar eigen circusgezelschap. Ze is artistiek directeur bij Tall Tales.

​

Na haar studie podiumkunsten trad ze veel op, totdat ze haar been blesseerde. Door een auto-immuunziekte verliep haar herstel moeizaam en sindsdien maakt ze gebruik van krukken en een rolstoel. Ze kan korte stukjes lopen, maar dat gaat gepaard met veel pijn, waardoor ze een rolstoel nodig heeft.

​

Haar handicap heeft haar er niet van weerhouden om te doen wat ze het liefste doet. Ze werkt nog steeds in de circuswereld als regisseur van voorstellingen. In haar vrije tijd brengt ze graag tijd door met haar vrienden. Ze heeft zich niet laten beperken in wat ze kan en graag doet.

​

Als regisseur loopt ze er soms tegenaan dat ze niet kan laten zien of uitbeelden wat ze bedoelt, maar ook dat ze niet snel naar de spelers kan komen om ze iets te vertellen, bijvoorbeeld in het theater. Dat komt soms door toegankelijkheid van de locatie en dan moet ze hen vragen naar haar toe te komen of moet ze iemand anders sturen, wat niet altijd lukt. Reizen voor haar werk, vrienden of als ze gewoon een afspraak heeft gepland is soms heel lastig. Dat komt vaak omdat liften niet werken in het openbaar vervoer, ze zelf niet met de auto kan of de rolstoel niet makkelijk mee kan. Dat beperkt me wel heel erg in mijn zelfstandigheid. Ook denken mensen vaak dat als je in een rolstoel zit je niet meer uit de rolstoel kan, in Maartje’s geval kan ze eruit om kleine stukjes te lopen. Dan krijgt ze vaak rare gezichten of moet ze zich altijd verantwoorden waarom dat kan. Ze hoopt dat mensen iets meer dat vooroordeel los kunnen laten omdat het normaal is dat ook een groot deel van de mensen wel uit hun rolstoel kan, ook als ze deze nodig hebben voor het dagelijks leven.

​

Publieke gebouwen – scholen, theaters, restaurants, musea etc. zouden standaard toegankelijk moeten zijn voor rolstoelgebruikers. Daar heeft iedereen baat bij, ook met kinderwagens, rollators, of leveranciers.

Als meer naar een individu wordt gekeken en wat die persoon het meest zou kunnen helpen de zelfstandigheid te vergroten dan zouden deze personen nog meer zichzelf kunnen zijn en optimaler kunnen meedoen in de maatschappij. Al die papieren en bureaucratie is nu een oerwoud met allemaal regels waar je als individu amper doorheen komt.

In Rotterdam is 20% van de liften in het openbaar vervoer doorgaans defect. Wanneer ze reist, moet ze op een retourreis minstens 4 liften nemen. Dat betekent dat er een kans van 80% is dat ze moet wachten op de volgende metro om naar het volgende station en terug te gaan.

​

Als ze gebruikmaakt van rolstoeltaxi's, moet ze rekening houden met een tijdsbestek van 3 uur per enkele reis, omdat ze een uur te vroeg of te laat kunnen zijn of een enorme omweg maken. De chauffeurs zijn overwerkt en vallen soms bijna in slaap. Maartje is ze daarom koste wat kost gaan vermijden.

​

​Door haar ervaring en vanuit haar perspectief heeft Maartje geleerd in